Tana Toraja
Door: Anita
Blijf op de hoogte en volg Anita
19 December 2016 | Indonesië, Rantepao
Aan het einde van de reis van Sengkang naar Rantepao rij je al door Tana Toraja. Prachtig bergachtig gebied met traditionele huizen waarvan het dak op een boot lijkt.
Tijdens de tussenstop ontmoet ik Sylvia. Vlak na aankomst in het hotel ontmoet ik Elle. Zij is Nederlandse. Na een weekje kan ik dus al weer een gesprek in eigen taal voeren.
Later ontmoet ik ook Herike. Een Nederlandse man.
Zaterdagmorgen met Elle en Sylvia op de scooter naar de buffelmarkt geweest. Mooi om te zien maar ook zielig hoe de neuzen van de buffels opgetrokken worden om meer spieropbouw te krijgen om te vechten.
Na de markt treffen we Herike en zijn lokale pleegdochter en gaan naar haar oudershuis in het noorden op een afgelegen plek waar geen toeristen komen. De omgeving is wonderbaarlijk mooi. Vlak voordat we arriveren zien we een prachtige vallei die tot op heden de mooiste is die ik hier op Sulawesi gezien heb.
Het huis staat op palen en is volledig van hout. De woonkamer zit aan de hal. In de keuken wordt gekookt op open vuur. Er is een ouder slaapkamer en een kinderkamer waar 5 kinderen slapen. Deze kamer heeft een binnenwand van rijstzakken. De andere vertrekken hebben houten wanden. Stoelen zijn er niet. Ze zitten op een mat op de grond. We drinken thee van gekookt regenwater. De wc is buiten. Een statoilet boven een gat in de grond. De natuur verwerkt de uitwerpselen.
Sinds mei hebben ze, met dank aan Herike, een grote ton om meer regenwater op te kunnenvangen om te drinken, koken, de was te doen en zichzelf te wassen. De enige luxe die er is is een hele kleine tv die het alleen doet als ze de elektriciteitsrekening kunnen betalen. Vader werkt in Irian Jaya en verdient € 150/200 per maand. Met steun van Herike kunnen ze in ieder geval 1 dochter laten studeren.
Zondag ben ik alleen op de scooter gaan toeren door Noord Tana Toraja. Hier heb ik de eerste steen-, rots-, en grotgraven al gezien. De toer is prachtig met redelijke wegen en af en toe slechte stukken.
In de middag naar een authentiek dorp dichtbij Rantepao gereden met nog meer rotsgraven en aan de rotswand hangende grafkisten. Deze kisten zijn al in verre staat van ontbinding en dus zijn de botten goed te zien. Een kist is een familiegraf.
Maandag is dé dag dat we (Sylvia, Elle en ik) met een gids een ceremonie gaan bijwonen in Kamira. De vrouw is al een jaar overleden en al die tijd gebalsemd bewaard in een soort stoffen cocon.
Om meerdere redenen vind de ceremonie en begin van de begrafenis pas vandaag plaats. Één er van is dat alles georganiseerd moet worden en gespaard om dit te betalen incl. de offers die gebracht gaan worden. De tijd die het duurt is de overledene 'ziek' en worden er dagelijks 3 maaltijden geofferd.
Over 3 dagen zal ze in haar laatste rustplaats geplaatst worden.
We hebben een slof sigaretten gekocht om aan één van de zonen aan te bieden als offer en dank voor het bijwonen.
We zitten eerste rangs en krijgen koffie, thee, koekjes en lokale versnaperingen.
Hèt moment begint voor ons pas echt als de vrouw uit het Tongkonanhuis wordt gehaald en in een ander 'huis' wordt geplaatst. Dit gaat gepaard met mooie muziek gemaakt door vrouwen die met stokken in een soort trog trommelen.
Direct daarna wordt de eerste buffel (de anderen morgen) voor onze ogen geofferd door het doorsnijden van de halsslagader. Het duurt even voordat de buffel gaat liggen. Daarna duurt het zo'n 5 minuten voordat het dier na zijn strijd geleverd te hebben sterft.
Ondertussen komt er een varken aan die al gedood is en waarvan de haren al weggebrand zijn. Beide dieren worden voor onze ogen klaargemaakt. Nog geen uur later zijn er alleen nog maar kleinere stukken vlees over. Een paar honden genieten drinkend van de plas bloed wat achterblijft, een kruiwagen vol met maaginhoud staat er naast.
We gaan weer verder op de motorbike naar een oude boom waar in de stam babygraven zijn. De laatste baby is 4 jaar geleden bijgezet. Vervolgens bezoeken we nog een grot met diverse kisten waar families in liggen. Vele kisten zijn vergaan, de botten er uit gevallen en nu geplaatst op de rotsen in de grot. Voor een aantal kisten van rijkere personen staan tau tau poppen die de personen voorstellen en over het graf waken.
Het was een indrukwekkende dag die ik zeker niet gemist had willen hebben.
Morgen gaat mijn reis verder naar Tentena.
Tijdens de tussenstop ontmoet ik Sylvia. Vlak na aankomst in het hotel ontmoet ik Elle. Zij is Nederlandse. Na een weekje kan ik dus al weer een gesprek in eigen taal voeren.
Later ontmoet ik ook Herike. Een Nederlandse man.
Zaterdagmorgen met Elle en Sylvia op de scooter naar de buffelmarkt geweest. Mooi om te zien maar ook zielig hoe de neuzen van de buffels opgetrokken worden om meer spieropbouw te krijgen om te vechten.
Na de markt treffen we Herike en zijn lokale pleegdochter en gaan naar haar oudershuis in het noorden op een afgelegen plek waar geen toeristen komen. De omgeving is wonderbaarlijk mooi. Vlak voordat we arriveren zien we een prachtige vallei die tot op heden de mooiste is die ik hier op Sulawesi gezien heb.
Het huis staat op palen en is volledig van hout. De woonkamer zit aan de hal. In de keuken wordt gekookt op open vuur. Er is een ouder slaapkamer en een kinderkamer waar 5 kinderen slapen. Deze kamer heeft een binnenwand van rijstzakken. De andere vertrekken hebben houten wanden. Stoelen zijn er niet. Ze zitten op een mat op de grond. We drinken thee van gekookt regenwater. De wc is buiten. Een statoilet boven een gat in de grond. De natuur verwerkt de uitwerpselen.
Sinds mei hebben ze, met dank aan Herike, een grote ton om meer regenwater op te kunnenvangen om te drinken, koken, de was te doen en zichzelf te wassen. De enige luxe die er is is een hele kleine tv die het alleen doet als ze de elektriciteitsrekening kunnen betalen. Vader werkt in Irian Jaya en verdient € 150/200 per maand. Met steun van Herike kunnen ze in ieder geval 1 dochter laten studeren.
Zondag ben ik alleen op de scooter gaan toeren door Noord Tana Toraja. Hier heb ik de eerste steen-, rots-, en grotgraven al gezien. De toer is prachtig met redelijke wegen en af en toe slechte stukken.
In de middag naar een authentiek dorp dichtbij Rantepao gereden met nog meer rotsgraven en aan de rotswand hangende grafkisten. Deze kisten zijn al in verre staat van ontbinding en dus zijn de botten goed te zien. Een kist is een familiegraf.
Maandag is dé dag dat we (Sylvia, Elle en ik) met een gids een ceremonie gaan bijwonen in Kamira. De vrouw is al een jaar overleden en al die tijd gebalsemd bewaard in een soort stoffen cocon.
Om meerdere redenen vind de ceremonie en begin van de begrafenis pas vandaag plaats. Één er van is dat alles georganiseerd moet worden en gespaard om dit te betalen incl. de offers die gebracht gaan worden. De tijd die het duurt is de overledene 'ziek' en worden er dagelijks 3 maaltijden geofferd.
Over 3 dagen zal ze in haar laatste rustplaats geplaatst worden.
We hebben een slof sigaretten gekocht om aan één van de zonen aan te bieden als offer en dank voor het bijwonen.
We zitten eerste rangs en krijgen koffie, thee, koekjes en lokale versnaperingen.
Hèt moment begint voor ons pas echt als de vrouw uit het Tongkonanhuis wordt gehaald en in een ander 'huis' wordt geplaatst. Dit gaat gepaard met mooie muziek gemaakt door vrouwen die met stokken in een soort trog trommelen.
Direct daarna wordt de eerste buffel (de anderen morgen) voor onze ogen geofferd door het doorsnijden van de halsslagader. Het duurt even voordat de buffel gaat liggen. Daarna duurt het zo'n 5 minuten voordat het dier na zijn strijd geleverd te hebben sterft.
Ondertussen komt er een varken aan die al gedood is en waarvan de haren al weggebrand zijn. Beide dieren worden voor onze ogen klaargemaakt. Nog geen uur later zijn er alleen nog maar kleinere stukken vlees over. Een paar honden genieten drinkend van de plas bloed wat achterblijft, een kruiwagen vol met maaginhoud staat er naast.
We gaan weer verder op de motorbike naar een oude boom waar in de stam babygraven zijn. De laatste baby is 4 jaar geleden bijgezet. Vervolgens bezoeken we nog een grot met diverse kisten waar families in liggen. Vele kisten zijn vergaan, de botten er uit gevallen en nu geplaatst op de rotsen in de grot. Voor een aantal kisten van rijkere personen staan tau tau poppen die de personen voorstellen en over het graf waken.
Het was een indrukwekkende dag die ik zeker niet gemist had willen hebben.
Morgen gaat mijn reis verder naar Tentena.
-
19 December 2016 - 16:36
Fien:
Anita, het is heel indrukwekkend wat je allemaal mee maakt.
Een crematie hebben wij toen ook meegemaakt. -
19 December 2016 - 17:57
Rudi:
Indrukwekkend hoor. Bijna niet te begrijpen, maar mooi hoe cultuur en gewoonten verschillend zijn. Prachtig ook hoe je soms gewoon in een leefsituatie komt om te zien en ervaren hoe de mensen daar leven. Ook gelukkig met andere normen. -
19 December 2016 - 21:05
Natasja:
jeetje,...je maakt wat mee!!!! de meiden en ik lezen vol iehs en ahhhs je verhalen....;-)
liefs van ons viertjes xxx -
19 December 2016 - 22:19
Diana:
Weer mooi om te lezen Anita. Wat moet het bijzonder zijn om dit allemaal te zien en te mogen meemaken. Het is zo totaal anders dan wat wij kennen. Je bent echt in een andere wereld daar. Dat van dat ritueel slachten vind ik wat minder, maar ik besef dat het hoort bij het leven daar. liefs mij XX -
20 December 2016 - 09:07
Geert:
Zeker indrukwekkend -
21 December 2016 - 17:44
Astrid:
Wauw Anita, wat een belevenissen allemaal. En wie weet wat je allemaal nog gaat meemaken.
Heel veel plezier!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
