Gorontalo
Door: Anita
Blijf op de hoogte en volg Anita
28 December 2016 | Indonesië, Gorontalo
Na een reis van bijna 24 uur ben ik dinsdag in Gorontalo aangekomen.
Mijn vervoer kwam bijna 2 uur later dan afgesproken en na 5 minuten rijden moesten we weer wachten bij het station. Daarna liep het voorspoedig.
Ik mocht voor dezelfde prijs voorin de Kijang (MPV van Toyota, hèt vervoermiddel hier naast de bussen). De andere 4 passagiers achterin gepropt met de nodige bagage.
Omdat er maar 1 chauffeur is, vroeg ik me af hoe dat de hele trip van zo'n 750 km zou gaan. Om middernacht werd dat duidelijk toen we bij een eet- en rustplaats langs de weg stopten. De chauffeur dook direct op 1 van de vele grote ligplaatsen (soort lage grote tafel met plastic er op) en wij passagiers strekten onze benen. Natuurlijk ben ik ook hier een niet veel voorkomende westerling en krijg ik aardig wat aandacht.
Gelukkig zijn ze hier niet vervelend en vragen ze het standaard riedeltje in eigen taal wat ik soms al begin te begrijpen als ze er wat gebaren bij maken. Begrijp ik het niet, vertaalt een aardige jonge medepassagier het graag voor me.
Toen iedereen gestrekt lag heb ik me ook maar in horizontale positie gebracht op 1 van de tafels en met wat tussenpozen toch goed geslapen. De moskee ontwaakte ons om half 5 en de hanen om half 6 toen het al weer licht werd. Na een noedelsoepje zijn we om 6 weer verder gegaan en veranderde het landschap van jungle naar meer open vlaktes en kalere bergen. Hier lopen de koeien en geiten gezellig los over straat.
Behalve dat het onderweg warm was viel de reis mij reuze mee. Weer een mooie ervaring erbij en leuke mensen ontmoet.
Gorontalo is een redelijk grote stad waar weinig te beleven valt. Hier in de Homestay moeten ze ook tripadvisor raadplegen en naast de (veraf gelegen) stranden is er alleen een ruïne van een Portugees fort te zien. De ruïne valt tegen maar het uitzicht over het Limboto meer en de stad is mooi.
Waar ik tot nu toe veel eetgelegenheden tegen kwam, valt het hier erg tegen. Uiteindelijk tref ik een karretje met een verse noedelsoep wat me goed smaakt als een ietwat laat ontbijt.
Uiteindelijk ook een lokaal strandje gevonden maar voel me niet zo prettig met de paar moslim-jongeren om in het water te duiken. Deze jongeren kunnen niet normaal contact met je zoeken, alleen stiekem foto's van mij maken. Als ik dat uiteindelijk zat ben vertrekken ze niet veel later.
Zoals bijna overal in Azië gooien ze de rommel van zich af, maar hier is het toch wel het ergst van mijn reis. Nergens is de berm schoon, het strandje al evenmin en de sloten en droge riviertjes zijn het ergst. Voor het eerst zie ik een dode rat aan de kant op de weg.
Later in de middag als ik op zoek ben naar een kopje koffie tref ik een leuk tentje waar de mensen het een eer vinden mij als toerist te ontvangen. Met dank aan de vertaal-app kunnen we een beetje communiceren.
Morgen reis ik verder naar Manado.
Mijn vervoer kwam bijna 2 uur later dan afgesproken en na 5 minuten rijden moesten we weer wachten bij het station. Daarna liep het voorspoedig.
Ik mocht voor dezelfde prijs voorin de Kijang (MPV van Toyota, hèt vervoermiddel hier naast de bussen). De andere 4 passagiers achterin gepropt met de nodige bagage.
Omdat er maar 1 chauffeur is, vroeg ik me af hoe dat de hele trip van zo'n 750 km zou gaan. Om middernacht werd dat duidelijk toen we bij een eet- en rustplaats langs de weg stopten. De chauffeur dook direct op 1 van de vele grote ligplaatsen (soort lage grote tafel met plastic er op) en wij passagiers strekten onze benen. Natuurlijk ben ik ook hier een niet veel voorkomende westerling en krijg ik aardig wat aandacht.
Gelukkig zijn ze hier niet vervelend en vragen ze het standaard riedeltje in eigen taal wat ik soms al begin te begrijpen als ze er wat gebaren bij maken. Begrijp ik het niet, vertaalt een aardige jonge medepassagier het graag voor me.
Toen iedereen gestrekt lag heb ik me ook maar in horizontale positie gebracht op 1 van de tafels en met wat tussenpozen toch goed geslapen. De moskee ontwaakte ons om half 5 en de hanen om half 6 toen het al weer licht werd. Na een noedelsoepje zijn we om 6 weer verder gegaan en veranderde het landschap van jungle naar meer open vlaktes en kalere bergen. Hier lopen de koeien en geiten gezellig los over straat.
Behalve dat het onderweg warm was viel de reis mij reuze mee. Weer een mooie ervaring erbij en leuke mensen ontmoet.
Gorontalo is een redelijk grote stad waar weinig te beleven valt. Hier in de Homestay moeten ze ook tripadvisor raadplegen en naast de (veraf gelegen) stranden is er alleen een ruïne van een Portugees fort te zien. De ruïne valt tegen maar het uitzicht over het Limboto meer en de stad is mooi.
Waar ik tot nu toe veel eetgelegenheden tegen kwam, valt het hier erg tegen. Uiteindelijk tref ik een karretje met een verse noedelsoep wat me goed smaakt als een ietwat laat ontbijt.
Uiteindelijk ook een lokaal strandje gevonden maar voel me niet zo prettig met de paar moslim-jongeren om in het water te duiken. Deze jongeren kunnen niet normaal contact met je zoeken, alleen stiekem foto's van mij maken. Als ik dat uiteindelijk zat ben vertrekken ze niet veel later.
Zoals bijna overal in Azië gooien ze de rommel van zich af, maar hier is het toch wel het ergst van mijn reis. Nergens is de berm schoon, het strandje al evenmin en de sloten en droge riviertjes zijn het ergst. Voor het eerst zie ik een dode rat aan de kant op de weg.
Later in de middag als ik op zoek ben naar een kopje koffie tref ik een leuk tentje waar de mensen het een eer vinden mij als toerist te ontvangen. Met dank aan de vertaal-app kunnen we een beetje communiceren.
Morgen reis ik verder naar Manado.
-
28 December 2016 - 20:40
Diana:
Weer leuk om te lezen Anita. Ik vroeg me af of je inmiddels al een keer een voedselvergiftiging hebt opgelopen. Als het al zo'n rotzooi is op straat, hoe is het met de hygiene in de keukens?
Hier gaat alles goed.
Ik zie weer uit naar je volgende verslag. Liefs mij -
28 December 2016 - 20:51
Marjan:
Hoi Anita,
Met veel plezier lees ik je verslagen! Echt super leuk en avontuurlijk, heel veel plezier nog en doe voorzichtig. Vol verwachting wacht ik op je volgende verslag
Liefs Marjan -
29 December 2016 - 09:21
Geert:
mooi -
30 December 2016 - 05:19
Anita :
Of het in de keukens hygiënisch is...? Denk het niet maar helaas heb ik nog niet echt in een keuken kunnen kijken. Wat ik in de Warungs op straat en onderweg zie is dat ze op hun manier wel moeite doen om de vaat schoon te krijgen maar alles gaat hier met koud kraanwater wat voor ons niet goed drinkbaar is. Na wat gespoeld te hebben met de blote hand gaat er soms een droogdoekje overheen, vaak niet. Theeglazen zijn vaak nog wat pikkerig van de vele suiker die ze hier in hun koffie en thee drinken. De glazen worden omgekeerd in een rekje op de eettafels gezet, als ook het bestek wat hier bestaat uit lepels en vorken. Een mes heb ik nog niet gezien. Mensen eten ook vaak met hun handen.
Het eten wordt volgens mij allemaal 's ochtends vroeg bereid en daarna in een ongekoelde vitrine getoond. De westerse adviezen wat wel en niet te eten volg ik niet echt op behalve dat ik altijd drinkwater in een fles koop. Als ik alle adviezen wel zou moeten opvolgen zou ik nog minder eten dat ik nu al doe. Ik probeer dat te eten wat mij lekker lijkt en kijk wel een beetje hoe het er uit ziet. Op reisdagen gaat dat een stuk lastiger en eet ik als ik honger heb en dat wat er dan verkrijgbaar is. Gelukkig heb ik nog nergens last van gehad maar het zou me ook niet verbazen als dat toch een keer gebeurd. -
30 December 2016 - 10:05
Ma:
Wat mij altijd verteld is dat het gefrituurd is dat je het dan gerust kunt eten.
Veel liefs en groetjes.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
