Manado
Door: Anita
Blijf op de hoogte en volg Anita
30 December 2016 | Indonesië, Manado
Manado
De reis vanuit Gorontalo naar Manado was lang. Advies van de jongen van het hotel was om erg vroeg bij het busstation te zijn. Om 5:15 uur heb ik hem maar eens opgetrommeld omdat hij me al om 5 uur zou wegbrengen. Daar waar de stad nog in rust is, is het een bedrijvigheid op het station en blijkt dat de twee enige bussen van die dag al vol zijn. Dan dus maar weer met de Kijang. Die vertrok uiteindelijk pas om 8 uur. Ondertussen wel een Nasi Kuning bij een straatstalletje als ontbijt gegeten met een paar medepassagiers.
We zijn met 2 Kijangs op weg gegaan. Toen we elkaar ergens op de weg troffen en we de bergen in gingen werd het race circuit geopend. Mooie natuur raasde aan me voorbij (geen kans om een foto te maken) als ook wat onverantwoorde inhaalmanoeuvres. Eigenlijk wel opmerkelijk dat ik de 1700 km lange reis van zuid naar noord geen enkel ongeval gezien heb, met uitzondering van een gekantelde vrachtwagen met zand geladen.
Het heen en weer geslinger op de achterbank is vermoeiend. De muziek die hard uit de boxen knalt is uiteindelijk ook niet meer aangenaam en op het moment dat ik er behoorlijk van begin te balen is het tijd voor de lunch.
Ik bedenk me hoe ik de niet sprekende chauffeur mijn ongerief kenbaar ga maken, maar na de lunch stap ik stilletjes weer in en laat ik de 2e etappe van de race op me af komen.
Na 10 uur reizen rijden we Manado binnen en wordt er van chauffeur gewisseld. Waarschijnlijk kent deze man de stad beter en begint het afzetten van de andere passagiers. Na circa 2 uur rijden heeft de chauffeur stress omdat hij het adres niet kan vinden en stapt chauffeur 1 weer in die de zoektocht vervolgd. Uiteindelijk na 3,5 uur en vele burgers navraag gedaan te hebben vinden we dan toch het adres.
Mijn complimenten aan de chauffeurs en hun bereidheid te blijven helpen en mij niet uit de auto te zetten in een voor mij onbekende stad. Dit zijn dan toch de prettige dingen van Sulawesi en waar wij westerlingen veel van kunnen leren.
Vanmorgen wandelend op verkenningstocht richting de haven gegaan. Veel bezienswaardigheden zijn ook hier niet maar de Chinese tempel heb ik gevonden. Hij is wat kleiner dan gedacht maar wel leuk en fijn ook om iets van cultuur te zien.
Een oudere man vraagt me waar ik vandaan kom en in het Nederlands antwoord hij me. Ondanks dat ik gelezen heb dat in dit deel van Sulawesi nog enkele ouderen zijn die Nederlands geleerd hebben, ben ik toch verbaasd. Voor hem is het 30 jaar geleden dat hij naar een Nederlands-Indische school is geweest en hij spreekt het vrijwel niet meer. Toch goed dat hij het nog een beetje kan!
Ik heb nog nooit zoveel winkelcentra gezien en het is hier een behoorlijke gekte wat dat betreft.
Ze zijn hier gek op vuurwerk en overal wordt dit verkocht op straat. Van veilig afsteken hebben ze nog niet gehoord. Al een paar avonden 'geniet' ik van het geknal.
Buiten de spits is het druk op straat en in de spits staat alles claxonnerend vast.
Ze hebben hier Holland Bakery. Kijkje binnen genomen, mooie taartjes, vele soorten broodjes, maar niks Hollands bij. Geen oliebollen deze oud en nieuw ;-)
Heb wat foto's gemaakt naamdag maar mooie plaatjes zijn er niet bij.
Morgen ga ik Rob van de luchthaven halen en samen naar Bunaken. Na 19 dagen zo'n 1700 km gereisd te hebben, vele leuke dingen gedaan en meegemaakt te hebben in dit niet toeristische deel van Indonesië, ben ik blij gezelschap te krijgen en een weekje op 1 plek te verblijven.
Wens iedereen een fijne oudejaarsavond!
De reis vanuit Gorontalo naar Manado was lang. Advies van de jongen van het hotel was om erg vroeg bij het busstation te zijn. Om 5:15 uur heb ik hem maar eens opgetrommeld omdat hij me al om 5 uur zou wegbrengen. Daar waar de stad nog in rust is, is het een bedrijvigheid op het station en blijkt dat de twee enige bussen van die dag al vol zijn. Dan dus maar weer met de Kijang. Die vertrok uiteindelijk pas om 8 uur. Ondertussen wel een Nasi Kuning bij een straatstalletje als ontbijt gegeten met een paar medepassagiers.
We zijn met 2 Kijangs op weg gegaan. Toen we elkaar ergens op de weg troffen en we de bergen in gingen werd het race circuit geopend. Mooie natuur raasde aan me voorbij (geen kans om een foto te maken) als ook wat onverantwoorde inhaalmanoeuvres. Eigenlijk wel opmerkelijk dat ik de 1700 km lange reis van zuid naar noord geen enkel ongeval gezien heb, met uitzondering van een gekantelde vrachtwagen met zand geladen.
Het heen en weer geslinger op de achterbank is vermoeiend. De muziek die hard uit de boxen knalt is uiteindelijk ook niet meer aangenaam en op het moment dat ik er behoorlijk van begin te balen is het tijd voor de lunch.
Ik bedenk me hoe ik de niet sprekende chauffeur mijn ongerief kenbaar ga maken, maar na de lunch stap ik stilletjes weer in en laat ik de 2e etappe van de race op me af komen.
Na 10 uur reizen rijden we Manado binnen en wordt er van chauffeur gewisseld. Waarschijnlijk kent deze man de stad beter en begint het afzetten van de andere passagiers. Na circa 2 uur rijden heeft de chauffeur stress omdat hij het adres niet kan vinden en stapt chauffeur 1 weer in die de zoektocht vervolgd. Uiteindelijk na 3,5 uur en vele burgers navraag gedaan te hebben vinden we dan toch het adres.
Mijn complimenten aan de chauffeurs en hun bereidheid te blijven helpen en mij niet uit de auto te zetten in een voor mij onbekende stad. Dit zijn dan toch de prettige dingen van Sulawesi en waar wij westerlingen veel van kunnen leren.
Vanmorgen wandelend op verkenningstocht richting de haven gegaan. Veel bezienswaardigheden zijn ook hier niet maar de Chinese tempel heb ik gevonden. Hij is wat kleiner dan gedacht maar wel leuk en fijn ook om iets van cultuur te zien.
Een oudere man vraagt me waar ik vandaan kom en in het Nederlands antwoord hij me. Ondanks dat ik gelezen heb dat in dit deel van Sulawesi nog enkele ouderen zijn die Nederlands geleerd hebben, ben ik toch verbaasd. Voor hem is het 30 jaar geleden dat hij naar een Nederlands-Indische school is geweest en hij spreekt het vrijwel niet meer. Toch goed dat hij het nog een beetje kan!
Ik heb nog nooit zoveel winkelcentra gezien en het is hier een behoorlijke gekte wat dat betreft.
Ze zijn hier gek op vuurwerk en overal wordt dit verkocht op straat. Van veilig afsteken hebben ze nog niet gehoord. Al een paar avonden 'geniet' ik van het geknal.
Buiten de spits is het druk op straat en in de spits staat alles claxonnerend vast.
Ze hebben hier Holland Bakery. Kijkje binnen genomen, mooie taartjes, vele soorten broodjes, maar niks Hollands bij. Geen oliebollen deze oud en nieuw ;-)
Heb wat foto's gemaakt naamdag maar mooie plaatjes zijn er niet bij.
Morgen ga ik Rob van de luchthaven halen en samen naar Bunaken. Na 19 dagen zo'n 1700 km gereisd te hebben, vele leuke dingen gedaan en meegemaakt te hebben in dit niet toeristische deel van Indonesië, ben ik blij gezelschap te krijgen en een weekje op 1 plek te verblijven.
Wens iedereen een fijne oudejaarsavond!
-
30 December 2016 - 14:59
Rudi:
Hele onderneming gehad. Leuk om het ook zo een beetje mee te beleven. Volgende week weer een hele verandering. Heerlijk duiken en gezellig met Rob en kun je ook weer een beetje 'normaal' communiceren. -
30 December 2016 - 19:56
Willemien En Japke:
Hallo Anita. leuk om zo je reis verslagen te lezen. Je beleefd er wel wat.
Wij wensen je een gezond 2017 en doe het kalm aan . Veel plezier.
Gr.Willemien en Japke.. -
31 December 2016 - 11:41
Marcel Witteveen:
Hoi Anita,
Wat spannend en leuk je te volgen op je pionierstocht in het verre Indonesië.
Fijn dat Rob ook komt lijkt me. Alleeen reizen zal z'n bekoring hebbben maar met iemand bezienswaardigheden of cultuur snuiven lijkt me gezelliger.
Gaaf zoals je schrijft het leest lekker. Je mist niks aan hieroo....
Vandaag geknal oliebolllen etc -
31 December 2016 - 12:00
Annie En André:
We lezen jouw reisverslagen met veel plezier en genieten van de mooie foto's.
Wij wensen je (ondanks het gemis van de oliebollen) een voorspoedig en gezond 2017 toe.
groetjes van Annie en André -
01 Januari 2017 - 00:31
Pa En MA:
Een heel goed 2017 gewenst. -
02 Januari 2017 - 20:25
Astrid:
Hoi Anita,
Ik vind het stoer wat je gedaan hebt. Lekker in je eentje rondtrekken in een niet toeristisch deel van Indonesië. Het lijkt mij nu wel weer leuk voor je om Nederlands gezelschap te krijgen. Maar niet vergeten ons op de hoogte te houden hè!!!!!!
Heel veel plezier samen met Rob. -
04 Januari 2017 - 20:08
Jan En José.:
Hallo Anita .
Wat een belevenis zo`n reis ,het is knap hoe je het doet .
Wat fijn dat je nu gezelschap krijgt van Rob, geniet ervan .we lezen alles met veel plezier.
Groetjes Jan en José.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
