Tentena

Tentena en Lore Lindu nationaal park
De busreis naar Tentena duurt 4 uur langer dan gedacht. 14 Uur in volle een bus voor ca. 25 personen zonder airco, en voor een westerling te kleine stoeltjes.
Buiten is het erg warm. Via vele lange bergpassen duiken we de jungle in. De wegen worden steeds slechter en zijn erg smal. Diverse stops maken we waar ik dankbaar mijn benen strek en mijn lichaam even uit ken rekken.
Roken is hier nog heel gewoon, alhoewel alleen door mannen, dus ook in de bus. Na de tweede stop waarbij de bus in de brandende zon staat, blijven een paar mensen zitten. Als we weer verder gaan, ziet de bus blauw van de rook en is nog benauwder dan het al was. Blij dat we weer rijden en er wat frisse lucht naar binnen waait. Afvalzakken hebben ze niet in de bus en dus verdwijnt alles op de grond.
Het hotel dat de tweede buschauffeur voor me geregeld heeft is verrassend als ik de receptie door ben. Het is authentiek en heeft sfeer door de tuinen en doordat er voor de kamers houten stoelen en tafeltjes staan. Het personeel is vriendelijk, spreekt redelijk Engels en is erg behulpzaam.
De volgende ochtend ontmoet ik Yvonne, een Nederlandse wereldreizigster van 63 jaar. Op haar uitnodiging ga ik mee naar de watervallen en zwemmen we in het Poso-meer. Vanaf Makassar reist ze met een privé-chauffeur en vind een dagje gezelschap wel prettig.
De volgende morgen vertrek ik met openbaar vervoer naar Bomba, een dorp op de grens van het Lore Lindu nationaal park. Vervoer is hier best leuk geregeld met MPV's als er geen bus gaat. De MPV haalt je op en zet je af waar je wilt. Onderweg doen de lokalen nog wat boodschappen en dan gaat de tocht over 2 lange bergpassen door de jungle. De wegen zijn hier nog weer slechter. De kanten afgebrokkeld, vele gaten in het asfalt of geen asfalt maar zand en stenen. Ook zien we vele aardverschuivingen en vraag ik me af of ze wel met verstand her en der de bergen afgraven voor steen- en zandwinning voor de wegen.
In Bomba word ik bij Suman, mijn gids, afgezet. Ik krijg thee, we nemen het plan door, onderhandelen en ga daarna 2 deuren verder naar de Homestay om mijn overnachting te regelen.
Even later stap ik bij Suman achter op de motor en rijden we over een karrenspoor door de Badda-vallei. Prachtig grote vallei met om ons heen bergen en jungle. We gaan naar een grote mooie megalith. Even later parkeren we de brommer bij een traditioneel huis en wandelen door de plantages en de rijstvelden naar nog meer megaliths die ik steeds minder interessant vind ondanks de legendes die Suman erover vertelt. Ik geniet meer van de omgeving en ben vol verwachting naar de volgende morgen waarop we door de jungle gaan wandelen.
De Homestay is erg primitief. Van buiten zien de bungalowtjes op rij er leuk uit met de veranda. De fel groene en blauwe kleuren vrolijken alles op maar comfort is er niet. De vloer is afgedekt met plastic, de matrassen erg oud en ik geniet van een verfrissende Bali-douche (koud water dat je met een klein plastic pannetje over je heen gooit). Elektriciteit is er vanaf 18:00 uur. Een lange avond zonder WiFi en gezelschap begint. Tijd voor dit verslag, mijn foto's uitzoeken en lezen met duizenden krekels op de achtergrond.
De trekking is leuk maar niet echt spectaculair. De jungle is mooi hoor, maar niet veel dieren gezien. Wel de neushoornvogels gezien waar het park bekend om is. Helaas zitten ze hoog in de bomen en vliegen vaak weg als we in de buurt zijn maar heb gelukkig een foto kunnen maken. We zien wat orchideeën, mooie grote en kleine vlinders, bijzondere en grote bomen, rotan, kruizen de rivier 2 keer en zijn na 5 uur terug op de bergpas.

Morgen ga ik naar Palu en hoop daar door te kunnen naar Gorontalo. Door de kerst is dat wat onzeker.